Dziś opiszę moją ulubioną rasę konia. Jest nim... KUC WALIJSKI :) Oczywiście jest nim Benek, ale to nie dlatego lubię tą rasę. Uwielbiam je, za ich temperament oraz budowę i wygląd zewnętrzny.
Sorki, że wczoraj nic się na blogu nie pojawiło, ale po tygodniu codziennego wstawiania postów, trochę się zmęczyłam, a nikt inny za bardzo nie pisze. :/ No cóż, taki z tego morał, że można liczyć tylko na siebie. ^^
Informacje te, z książki Katarzyny Piechockiej:
KUC WALIJSKI
Historia rasy
Na terenie dzisiejszej Walii konie żyją już od 600 roku p.n.e. Pojawiły się tam wraz z Celtami (nie mogę wam objaśnić tego, bo nigdzie nie poddają definicji :( ), a następnie podlegały wpływom rozmaitych ras, przybyłych z rzymskimi legionistami. Ukształtowane w ten sposób walijskie kuce górskie są przodkami dzisiejszych kuców walijskich. Na wygląd rasy wpłynęły reproduktory pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej oraz innych ras szlachetnych. Do 1902 roku, kiedy to utworzono księgę stadną, swobodnie kojarzono ze sobą kuce z czterech sekcji, po tej dacie zaczęto kojarzyć kuce w obrębie jednej sekcji.
Pokrój
W obrębie rasy występują cztery sekcje:
- sekcja A - walijski kuc górski, wysokość w kłębie 110-122 cm, wytrzymałe i odporne, inteligentne, przyjacielskie;
- sekcja B - wysokość w kłębie do 137 cm, charakterystyka jak w sekcji A, kuce te są jednak wyższe, znane z eleganckiego ruchu i atletycznych możliwości.
- sekcja C - Kuc walijski w typie cob, wysokość w kłębie od 137 cm, silne, wytrzymałe, aktywne, o niezależnym charakterze, bardzo zwartej budowy.
- sekcja D - cob walijski, wysokość w kłębie od 137 cm. Mają łagodny charakter, są silne, wytrzymałe i aktywne, o bardzo zwartej budowie.
Sekcja A
Napisałabym wiele więcej, ale jestem padnięta. :( Nie zdołam już nic więcej napisać. :/
Mam nadzieję, że post się Wam podoba. :)
Rozbrykany Kucyś żegna. ;)
No już się tak nie chwal, że tu tylko ty piszesz posty! √π÷קΔ
OdpowiedzUsuńxD a nie? Ok ok przesadziłam xd
OdpowiedzUsuńHe he
OdpowiedzUsuń